ပံုစံခြက္

ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုလွ်င္ အေမကကေတာ့ပံုစံ မုန္႔ေလးေတြ လုပ္ေရာင္းေလ့ရွိသည္။ ေမေမ့ကို ေမးေတာ့ ဒါက ကေတာ့ပံု ပံုစံခြက္ေလးေပါ့သမီးရယ္လို႔ အေမကအျပံဳးေလးျဖင့္ ျပန္လည္ေျဖၾကား ခဲ့သည္။ လူမွန္းသိတက္စ အရြယ္ကတည္းက ေမေမက ကိုၾကီးကိုဘုရားပြဲေရာက္တိုင္း တီရွပ္လွလွေလးႏွင့္ ဗံုရုပ္ ကေလးေတြ ၀ယ္ေပးေလ့ရွိသည္။ ေဖေဖကေတာ့ ဘုရားပြဲမွေရာင္းေသာ ေသနပ္ရုပ္ကေလးေတြကို ကိုကို႔အဖို႔ ၀ယ္ေပးေနၾက။ အဲ့လိုဆိုရင္ ေေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ဆူးအဖို႔ဘာမွ၀ယ္မေပးဘူးလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။

 ေမေမက ဆူးအတြက္ ဂါ၀င္လွလွေလးေတြ ျပီးေတာ့ ေဖေဖကဆူးအတြက္ ဘိုမရုပ္ေလးေတြ ၀ယ္ေပးပါတယ္။ ဆူးတို႔အိမ္မွာ ျပစ္တိုင္းေထာင္ရုပ္၊ ယမင္းရုပ္နဲ႔ ဘိုမရုပ္ ေလးေတြဆိုရင္ ဗြီဒိုအျပည့္ေပါ့။ ပြဲေစ်းတန္းေတြ ေရာက္တိုင္းမွာ ဆူးက စစ္သားရုပ္နဲ႔ ေျပာက္က်ာၤး၀တ္စံုေလးတစ္စံု ေမေမကိုပူဆာခဲ့ဖူးတယ္။ ေမေမက သမီးေလးရယ္ အိမ္မွာယမင္းရုပ္လွလွေလးေတြ ဂါ၀န္လွလွေလးေတြရွိေနပါရက္နဲ႔ ေျပာက္က်ာၤး၀တ္စံုတို႔ စစ္သားရုပ္တို႔ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ မသင့္ပါဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။ 

 အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက မိန္းကေလးဆိုတာ လူ႔ေလာကမွာ မိန္းကေလးနဲ႔ ေယာက်ာၤးေလးဆိုျပီး လူမ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးအတြက္ အ၀တ္အစားေတြ မတူေအာင္ ထုတ္ထားေပးပါလားဆိုတာကလြဲလို႔ ဆူးဘာမွ မသိခဲ့ပါဘူး။ မီးေကာင္ေပါက္ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ေရာက္လာေတာ့ လွပခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ၀င္လာသလိုဘဲ ရီစရာေတြ႔ရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကလို႔ဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အားပါ တရ ရယ္ျပစ္လိုက္တယ္။ ဒါကိုေမေမက အျမဲသတိေပးေလ့ရွိတယ္။ သမီးရယ္ မိန္းကေလးဆိုတာ ရယ္စရာရွိရင္ ေတာင္ အျပံဳးနဲ႔တင္ ေက်နပ္ရတယ္ဆိုျပီး “ပိုလ္းတန္ခို ယယြမ့္၊ ပိုလ္းတန္ယြမ့္ ဟယ္ဟိုင္လိုင္” ရယ္စရာရွိရင္ ျပံဳးပါ၊ ျပံဳစရာေတြ႔ရင္ တည္တည္ေလးေနပါ ဆိုတဲ့ရွမ္းစကားပံုတခုနဲ႔ အျမဲႏိႈင္းဆျပတယ္ေလ။ ဆူးက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဆိုးတယ္။ ကစားရင္ေတာင္ ကိုကိုတို႔ေယာက်ာၤးေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဘဲ ကစားျခင္တာ။ သူတို႔နဲ႔စကားရတာလြတ္လပ္တယ္။ ေပါပါးမႈရွိတယ္လို႔ ဆူးကယံုၾကည္တယ္ေလ။ မီးေကာင္ေပါက္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမက ကိုကိုတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူေပးမကစားေတာ့ဘူးေလ။ ဆူးပ်င္းေနရင္ ေမေမကရုပ္ျပကာတြန္းေလးေတြ ဖတ္ခိုင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကေရးတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ဗဟုသုတရေအာင္ဆိုျပီး အျမဲဖတ္ခိုင္းေလ့ရွိတယ္။ ဆရာေတာ္ေရးတဲ့စာအုပ္ေတြက ဆူးသိထားမွာတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ အမ်ိဳးသား ကြာျခားပံုေတြ ေရးထားတာမွတ္လား။ ျပီးေတာ့ဆူးက လြတ္လြတ္လပ္လပ္၀တ္စားရတာၾကိဳက္တယ္။ ဒါကိုေဖေဖက သမီးရယ္ ေဘာင္ဘီရွည္ေတြ တီရွပ္မ၀တ္ရဘူးေလ။ အဲ့ဒါေယာက်ာၤးေလး၀တ္ေတြတဲ့။ ဆူးကဒါေတြဘဲ၀တ္ရတာ လြတ္လပ္တယ္တို႔ေျပာေတာ့ ေဖေဖက ဆူးကိုရိုက္တယ္။ သမီး၀တ္ရမွာက စကပ္ေတြလံုခ်ည္ေတြ အမ်ိဳးသမီး အၤက်ီေတြတဲ့။ လံုခ်ည္ကိုဆူးက ေျခသလံုးတ၀က္ေလာက္ ေပၚေအာင္၀တ္ေတာ့ ေမေမကသမီးမိန္းကေလးဆိုတာ လံုခ်ည္ကိုေျခမ်က္ေစ့ေတာင္ ေပၚေအာင္မ၀တ္ရဘူးလို႔ ဆူးကိုဆံုးမေလ့ရွိတယ္။ ဆူးတို႔အိမ္က ၀ါးၾကမ္းခင္းေလးပဲ ခင္းထားတာဆိုေတာ့ ေျခလွမ္းတလွမ္းလွမ္းတိုင္းမွာ ၾကမ္းခင္းအသံက “ကလက္ပ္(လ္)၊ ကလက္ပ္(လ္)” ဆိုျပီး တကၽႊက္ကၽႊက္ အသံျမည္ေတာ့ ေမေမကသမီးရယ္ မိန္းကေလးဆိုတာ လွမ္းေလွ်က္ရင္ ေျခသံတိုးတိုးေလးထားျပီး ေလွ်ာက္ရတယ္တဲ့။   ျပီးေတာ့အိမ္မႈကိစၥေတြကို အစစအရာရာတက္ေျမာက္ထားမယ္။ ငရုပ္သီးေထာင္းရင္ေတာင္ အေစ့ေလးေတြကို ညွပ္ေနေအာင္ေထာင္းမွ မိန္းကေလးပီသတယ္လို႔ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တုန္းက ေမေမေျပာတာကို ဆူးခုထိမွတ္မိေနပါေသးတယ္။ ဆူး(၇)တန္းေရာက္ေတာ့ ကိုကိုက (၈)တန္းေက်ာင္းသာၾကီးျဖစ္လို႔။ ဆူးမွာ ဆူးထက္ ငါးႏွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္။

 ဆူး (၇)တန္းတက္တဲ့ႏွစ္မွာ ေမေမအသဲအတန္ျဖစ္လို႔ေဆးရံု တင္လိုက္ရတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာ ပိုက္ဆံသြားရွာတယ္။ ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာဆိုေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သြားလုပ္တာေပါ့။ စာမလာ သတင္းမၾကားတာလဲ ၄လေလာက္ရွိေလာက္ပါရဲ႕။ ေနာက္ဆံုး ဦးပုဇင္းတပါးရဲ႔ အကူအညီနဲ႔ ေဖေဖ့ဆီကအဆက္အသြယ္ရတယ္။ ေမေမေဆးရံုတတ္ေနရတယ္ ဆိုတဲ့သတင္းၾကားၾကားျခင္း ေဖေဖ လည္း အျမန္ျပန္လာခဲ့တာေပါ့ေလ။ ေဖ့ေဖ့ကိုဆက္သြယ္မရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ လူၾကံဳမရွိတာရယ္ အလုပ္အကိုင္ အဆင္မေျပတာရယ္ေၾကာင့္လို႔ ေဖေဖျပန္ေျပာျပမွသိရတာေပါ့။ ေဖေဖကအိမ္စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္တဖက္နဲ႔မို႔  ေမေမနဲ႔ညီမေလးကို အနီးကပ္ျပဳစုဖို႔က လူလိုလာျပီေလ။ ကိုၾကီးက ဒီတာ၀န္ကို သူယူပါရေစလို႔ေျပာေတာ့ ေမေမကသားကသားဦး၊ သားၾကီးတဲ့။ သားၾကီးလာလို႔အိမ္ေထာင္က်လာရင္ သားရဲ႔မိန္းမကို သားကဘဲဦးေဆာင္ ဦးရြက္ရမွာမို႔ သားေက်ာင္းထြက္လို႔မျဖစ္ဘူးဆိုျပီး ဆူးကိုေက်ာင္းကထုတ္ျပီး အိမ္မႈကိစၥအ၀၀နဲ႔ ေမေမ့ကိုျပဳဆုဖို႔ ညီမေလးကိုထိန္းေၾကာင္းဖို႔ တာ၀န္ေတြအားလံုးဟာ ဆူးလက္ထဲကိုေရာက္လာတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေၾကြးေတြက လည္ပင္းထိႏွစ္ေနေလေတာ့ ကိုၾကီးလည္း (၈)တန္းေအာင္ျပီးတာနဲ႔ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔က ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ ဘူးေလ။ ညီမေလးကလည္းခ်ဴျခာ ေမေမကလဲ က်န္းမာေရးမေကာင္း ဒီၾကားထဲမွာ ေဖေဖကလည္း ေဘာ္ဒါခနခန လိုက္ရေသးတယ္။ အေျခအေနအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဆူး-နယ္စပ္ရြာေလးတရြာကို ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔မသိေအာင္ ခိုးထြက္လာခဲ့တယ္။ လူေတြကေတာ့ ဆူးကိုသူပုန္ေတြနဲ႔လိုက္ေျပးသြားတယ္။ သူကသူပုန္လုပ္မွာတဲ့ လို႔အမ်ိဳးမ်ိဳး ေ၀ဖန္ ၾကတာေပါ့။ တကယ္တန္းက်ေတာ့ ဆူး-အိမ္အတြက္၀င္ေငြေလးတဖက္တလွမ္းရေအာင္ ေတာေစ်းတန္းမွာေစ်းေရာင္းရင္း ဘ၀ကိုရပ္တည္ခဲ့တာပါ။ ေတာေစ်းတန္းမွာေစ်းေရာင္းရင္း သူတို႔ေျပာတဲ့သူပုန္ဆိုတဲ့သူေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တာေပါ့အမွန္ေပါ့။ အဲ့ကေန ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဘာမွန္းမသိေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ စစ္ယူနီေဖာင္နဲ႔ေသနပ္လြယ္ထားတဲ့ စစ္သားေတြ စစ္သမီးေတြကို ေတြ႔ေတာ့ ဆူးအရမ္းကိုအားက်မိတာနဲ႔ မိဘေတြမသိေအာင္ သူတို႔ေနာက္ကို တိတ္တိတ္ကေလးလိုက္ခဲ့တာေပါ့။ အဲ့ဒီတုန္းက ဆူးအသက္ ၁၃-၁၄ ႏွစ္ေလာက္ဘဲရွိေသးတယ္ေလ။ ဆူးမိဘေတြေျပာျပထားတာကေတာ့ ေျပာက္ၾကား ၀တ္စံုေတြ စစ္ေသနပ္ေတြဆိုတာ ေယာက်ာၤးေလးေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းတဲ့။ ဒါေပမဲ့ခုေတာ့ ေျပာက္ၾကား စစ္ယူနီေဖာင္းနဲ႔ စစ္ေသနပ္ေတြကိုင္ေနတဲ့ မိန္းမေလးေတြကို ေတြ႔ေတာ့ဆူးအားက်မိတာေပါ့။ မိဘေတြက ဆူးကိုျပန္လိုက္ေခၚၾကေပမဲ့ ဆူးမသိ လိုက္ရပါဘူး။ သူပုန္စစ္ဗိုလ္တျခိဳ႔က ဆူးကိုသမီးလးလို သေဘာထားၾကတယ္။ အလိုလိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔ေတြက ဆူးကိုသူတို႔နဲ႔ေတာထဲမွာ မေနဖို႔ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးတိုက္တြန္းေနတဲ့ၾကားက သူပုန္ေတြၾကားထဲမွာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာထဲမွာ ေတာရိုင္းပန္းေလးေတြရယ္ ျပီးေတာ့ ေက်းငွက္တြန္သံေတြၾကားမွာ ဆူးေပ်ာ္ေနခဲ့မိတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ဆူးကို ဒုကၡသည္စခန္းတခုကို တျခားဒုကၡသည္ေတြနဲ႔ပို႔ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ဆူးကိုစခန္းထဲမွာရွိတဲ့ လူၾကီးေတြ က တျခားလူေတြ ကေလးေတြထက္ပိုျပီးဂရုစိုက္ၾကတယ္။ ဒါလည္းသူတို႔ အခ်ိတ္ဆက္နဲ႔ သူတို႔ရွိခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို အရြယ္ေရာက္လာမွဆူးသိလိုက္ရပါတယ္။ ဆူးကိုမိဘမဲ့ေဘာ္ဒါေဆာင္ တခုမွာအပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္ေလ။ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ မိဘမဲ့ကေလးလို႔ေျပာရင္ ဆူးအရမ္း၀မ္းနဲတာေပါ့။ ေက်ာင္းျပန္တက္ေတာ့ ေမေမတို႔နဲ႔ေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းကလိုဘဲ လံုခ်ည္ကို ေသသပ္ခ်ပ္ရပ္စြာ ေျခသလံုးမေပၚေအာင္ ၀တ္ေလ့ရွိတယ္ေလ။ ေက်ာင္းသူ/သားနဲ႔ေက်ာင္းဆရာ/မ ေတြက ဆူးကို မိန္းမပီသတယ္ဆိုျပီးခ်ီးက်ဴးလို႔မဆံုးပါဘူး။ သူတို႔ကဆူးကို စံျပဆုခ်ီးျမင့္ၾကတယ္။ ဆူးစိတ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ေမေမေျပာခဲ့တဲ့မိန္းကေလးဆိုတာ ဆိုတဲ့အေတြးေတြဘဲရွိတာေလ။ အခန္းထဲကေက်ာင္းသူမ ေတြရီစရာေတြ႔ရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရယ္ၾကတာကိုၾကည့္ျပီး ဆူးရွက္ေနမိတာေတာ့အမွန္ဘဲေလ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အေမက ေျပာဘူးတယ္မွတ္လား မိန္းကေလးဆိုတာ အဲ့လိုမရယ္ရဘူးလို႔။ ျပီးေတာ့အဲ့မွာရွိတဲ့ မိန္မေလးေတြက စကပ္တို (ဒူးေလာက္ရွိေသာစကပ္) လံုခ်ည္ဆိုလဲ ေျခတလံုးေတြထင္းေနေအာင္ ေပၚေအာင္၀တ္ျပီးလြတ္လြတ္လပ္လပ္ သြားလာ လုပ္ရွားၾကတာေလ။ ဆူးေမေမဆိုရင္ ဆူးကိုကိုေအစကပ္လိုအရွည္မ်ိဳးေတြဘဲ ၀တ္ခြင့္ျပဳထားေတာ့ ဆူးအက်င့္ ျဖစ္ ေနျပီေလ။ ျပီးေတာ့ငယ္ငယ္ေလးတည္းက မညပ္ဘဲထားတဲ့ဆံပင္ေတြဆိုရင္ ခါးလယ္ေလာက္ေရာက္ေနျပီေပါ့။ ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ ဆူးကဆံပင္အရည္ဆံုးဘဲေလ။ ေက်ာင္းတက္ေနရင္း ဆူးကိုစိန္ေခၚမႈတခုေပးခဲ့တယ္။ ခပ္ရိုင္းရိုင္း ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဆူးကိုရည္းစားစကား ေျပာေတာ့ဆူးကဒါေတြစိတ္မ၀င္စားဘူး လို႔သူ႔ကို အပ်က္ျငင္း လိုက္ေတာ့ သူဘာေျပာတယ္သိလား။ မင္း-ဘယ္ေတာ့မွ (၁၀)တန္းေအာင္မွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီတုန္းက အဲ့ဒီအေျခအေန နဲ႔ဆိုရင္ ဟုတ္တယ္ဆူး(၁၀)တန္း ေက်ာင္းကိုေအာင္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ေတြက အဂၤလိပ္စာ အရမ္းေကာင္းၾကတာေလ။ ၈ တန္းေက်ာင္းသူ၊သားဘ၀တည္းက အဂၤလိပ္စာ အဂၤလိပ္စကားဆိုရင္ ေကာင္းေကာင္းေျပာဆိုႏိုင္ၾကျပီ။ ဆူးမွာ သူမ်ားေတြေျပာေနၾကတဲ့ I Love You ဆိုတဲ့ စာသားေလးကိုေတာင္ နားမလည္လို႔ တျခားသူေတြကိုေမးေတာ့ ဆူး ရည္းစားစာအေပးခံရတဲ့အေၾကာင္း တေက်ာင္းလံုး သိသြားျပီး ဆူးရဲ႕အရည္ အခ်င္းလဲေပၚကုန္တာေပါ့။ ဆူးျဖင့္ ရွက္လိုက္တာ။ ရွက္စိတ္ေတြရယ္ မခံခ်င္စိတ္ေတြေပၚင္းျပီး ဆူး (၁၀)တန္းေက်ာင္းကို ဒုတိယဆုရျပီး ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပညာေတာ္သင္ဆု တဆုကိုဆူးေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ဒါကဆူးဘ၀ရဲ႔ပထမဆံုး ၀တ္စားဆင္ယင္မႈကိုေျပာင္း ျပစ္လိုက္ တာဘဲေပါ့။ ပညာေတာ္သင္ဆုရေတာ့ ေဒၚေလးတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။ ဆံပင္ေတြကိုညွပ္ျပစ္ရမယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့ သူမ်ားေတြလိုမ်ိဳး စကပ္ေလးေတြ စတိုင္ေဘာင္ဘီေတြ၀တ္တက္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တယ္။ ဆူးကို ပညာေတာ္ သင္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ေခတ္ေနာက္မက်ေစခ်င္ဘူးတဲ့ေလ။ ဟုတ္လဲဟုတ္တယ္။ ဆူးပညာေတာ္သင္သြားေတာ့ လူေတြကအရမ္းကိုေခတ္မီွလိုက္ၾကတာ။ ၀တ္တာစားတာ ေနတာထိုင္တာ အားလံုးအား လံုးပါဘဲ။ ဆူးတို႔ေတာ ကနဲ႔မ်ား ကြာပ။ ဖုန္း၊ အီးေမလ္း၊ အင္းတာနက္ ကြန္ျဗဴတာ ဓါတ္ေလွကားေတြ ဆိုတာဆးအတြက္ တျခားကမၻာတခုလို အသစ္ ေတြေပါ့။ 

ဆူးပညာေတာ္သင္ကေနျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆူးဘ၀စတ္စားဆင္ယင္မႈ အရာရာအားလံုးေျပာင္းလဲကုန္ျပီေလ။ အေမဆင္ခဲ့တဲ့ ေအစကပ္ရွည္ရွည္ေလးေတြအစား စကပ္တိုေလးေတြေနရာယူျပီး အေမေပးခဲ့တဲ့ ဆံႏြယ္ရွည္ရွည္ေတြ အစားရစ္ေခြေနတဲ့ ပုခံုး၀ဲပ်ံဆံစေတြကေနရာယူလို႔။ ျပီးေတာ့ပါးျပင္ေပၚက သနပ္ခါးပဲၾကားပါးပါးေလးေတြအစား မိတ္ကပ္ပါးပါးေလး ေတြကေနရာယူကုန္ျပီအေမ။ အြန္လိႈင္းေတြထိုင္းရင္ အြန္လိႈင္းေပၚက ခ်စ္သူနဲ႔ ဆူးအိမ္ေထာင္ က်ခဲ့တယ္။ ဆူးရဲ႔အိမ္ေထာင္ဖက္က ေမေမျပာတဲ့မိန္းကေလးဆိုတာ ေယာက်ာၤးေလးဆိုတာ ဆိုတဲ့အျမင္ေတြကိုရိုက္ခ်ိဳး ျပစ္ခဲ့တယ္။ မိန္မေလးဆိုတာ ေယာက်ာၤးေလးရဲ႔ညာဖက္မွာ မအိပ္ရဘူးတို႔ အိမ္မႈကိစၥအ၀၀က မိန္းမေလး တာ၀န္တို႔ ဆိုတာေတြကို ဆူးရဲ႔အမ်ိဳးသားကရိုက္ခ်ိဳးျပစ္ခဲ့တယ္။ အျပင္၀င္ေငြရတဲ့အလုပ္ေတြကို အတူတူလုပ္ကိုင္ခဲ့သလို အိမ္ထဲအလုပ္ေတြကိုလည္း တစ္ေယာက္တလွည့္၀ိုင္းကူျပီး လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေအာ္တကယ္တန္းၾကေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေယာက်ာၤးေလးတစ္ေယာက္ရယ္လို႔ အသိုင္းအ၀ိုင္းက သက္မွတ္ေပးလိုက္တဲ့ ပံုစံေတြအတိုင္း ဆူးတို႔ရဲ႔မိဘေတြက သူတို႔ရဲ႕သား၊သမီးေတြကို ပံုသြင္းယူခဲ့ၾကတာပါ။ ဆူးညအိပ္ရာ၀င္ေတာ့ ပုခံုးေပၚမွာ လက္တင္းရင္း ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည္တယ္။ တကယ္တန္းၾကေတာ့လူတိုင္းဟာ သူတို႔ကိုသူတို႔ ေရွးရိုးဆန္တဲ့ပံုစံခြက္ၾကီး ထဲကေန ရုန္းထြက္ျပီး ေခတ္သစ္ထဲကိုေရာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနၾကေပမဲ့ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သူတို႔မသိတဲ့ ပံုစံခြက္တမ်ိဳးထဲကို ေရာက္ေနၾကတာပါလားလို႔။ ေက်ာင္းဆရာ၊မ တစ္ေယာက္ကုိၾကည့္မလား အခ်ိန္မွန္မွန္အိပ္ရာထ ေန႔တိုင္းေက်ာင္းသြား ဖို႔ျပင္၊ စာသင္၊ ေက်ာင္းသား၊သူေတြကိူဆံုးမ၊ သင္ရိုးညြန္းတမ္းေရး၊ အိမ္ျပန္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာ စာၾကည့္(အနားယူ) အိပ္ယာ၀င္။ ေနာက္တေန႔ ေကာဘာထူးလာလို႔ဘာလိမ့္?။ ရံုး၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ဦးစို႔ သူ႔မွာေကာ အခ်ိန္မွန္မွန္အိမ္ရာထ ရံုးသြားဖို႔ျပင္ ရံုးအလုပ္လုပ္ အိမ္ျပန္။ စက္ရံုကအလုပ္သမားလား။ သူလဲ အခ်ိန္မွန္မွန္အိပ္ယာထ ခ်က္ျပဳတ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ျပင္ အလုပ္သိမ္းေတာ့အိမ္ျပန္။ ေနာက္ေန႔ဖို႔ျပင္ဆင္။ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္လား။ အတူတူပါဘဲ ေလ။ အားလံုးအားလံုးေသာ လူေတြဟာ မိဘေတြလူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက သက္မွတ္ထားတဲ့ ပံုစံခြက္ဆိုတဲ့ခြက္ကေလးထဲကေန လြတ္ေျမာက္လိုၾကေပမဲ့ လြတ္ေျမာက္ေနၾကေပမဲ့လည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ပံုစံခြက္ေလးထဲကိုတေျဖးေျဖးႏွစ္တထက္ႏွစ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ သတိမထားမိၾကပါဘူး။ အဲ့သလိုဘဲ ဆူးကို္ယ္တိုင္လည္း ေမေမေပးတဲ့ပံုစံခြက္ကေလးထဲကထြက္ျပီး အျခားပံုစံခြက္ထဲကို တေန႔ထက္တေန႔ႏွစ္တထက္ႏွစ္လာေနမိတာကိုလည္း သတိမထားမိပါဘူး။