ေျခဖ၀ါး
လက္ႏွစ္လံုး
ပခံုးလက္ႏွစ္ဆစ္အရြယ္
ေသမင္းနဲ႔လြန္ဆြဲလို႔
ေလာကၾကီးထဲ
ေဆာင္ခ်ည္းေပးတဲ့အေမ
ငါ့ကိုေတာ့
ေက်ာင္းပို႔ခဲ့တယ္
စာ-အေမမဖတ္တတ္ခဲ့ဘူး
ဒါေပမဲ့
ငါေရးတဲ့စာ အေမေန႔တိုင္းေမ်ွာ္ေနရွာတယ္
အြန္လိႈင္း-အေမမသိရွာဘူး
ဒါေပမဲ့
ငါဖုန္းတေန႔ဆက္ႏိုး တေန႔ဆက္ႏိုး အေမေမွ်ာ္လင့္ရွာတယ္
ဥပေဒ-
အေမနားမလည္ဘူး
ငါအမႈရင္ဆိုင္ရတဲ့ေန႔
အေမေရွ႔ေနငွားခဲ့တယ္
ကြန္ပ်ဴတာ
အေမမသိရွာဘူး
ဒါေပမဲ့
အေမ့ဆံုးမမႈက သူ႔ထက္လက္ေတြ႔က်တယ္
အိမ္-ကိုယ္ပိုင္အိမ္
အေမ့မွာမရွိေပမဲ့
ၾကင္နာမႈေတာ့
အျပည့္ရွိတယ္
အမိုးလံုတဲ့
တဲေလးေအာက္မွာ
ၾကင္နာမႈေတြေပးရင္း
ငါျပန္ေပးတဲ့
နာက်င္မႈကို
ျပံဳးျပံဳးၾကီးခံယူရွာတယ္
ေမတၱာတရားေၾကာင့္
ေသြးစတို႔
ႏို႔ေရၾကည္အျဖစ္ေျပာင္းလဲ
တိုက္ေကၽြးခဲ့တဲ့အေမ
အေဖ-ေခၚစရာငါ့မွာမရွိေပမဲ့
ဖခင္ေမတၱာပါေပးႏိုင္တဲ့အေမ
အေမ့ေမတၱာ၊
အေမ့အၾကင္နာ
ေမ့ဂရုဏာနဲ႔
သြန္သင္မႈေတြအၾကား
ငါလူလားေျမာက္ခဲ့ျပီ။
No comments:
Post a Comment